Tayfun Polat 
Sabaha kadar dostlarla edilen muhabbetin, günün ilk ışıklarıyla halıflekse yangelmenin, göt cebindeki cüzdanın uyuşturduğu bacakla uyanmanın ve sonra yine dostlarla edilen şen şakrak kahvaltının müziğini yapıyor Büyük Ev Ablukada.
Yaptığı her şeye kendi yol açmış bir ekipten bahsediyoruz. Açtığı yol ile oyunu değiştiren bir ekip. Büyük Ev Ablukada, cebinde birikmiş birkaç şarkısını paylaştığı andan itibaren kendi kurallarını koydu ortaya. Yaptıklarıyla sadece kendilerine değil, bir dönem müzik yapan pek çok bağımsız müzisyene yol açtılar. Şimdilerde oyunun kuralları biraz değiştiyse müsebbibi onlar.
Artık Büyük Ev Ablukada hakkında bir şeyler yazmak için basmakalıp tanıtım metni şablonlarını, diskografik bilgileri, vesair klişeleri kullanamayız. Çünkü onlar yeni bir dil kurdular, şarkı yazarken, birbirlerine hitap ederken, başkalarıyla iletişim kurarken. Bu dil, kocaman bir ailenin kendi arasındaki jargondu belki. Ama kendi iletişimlerini kendileri dışındakilerle anlaşmak için de kullanmaları başlı başına yeni bir yoldu. Bu yoldan ödün vermemeleri, kendilerini hiçbir yerde anlatmamaları, ama esas olanı da, herkesle kendi aralarında nasıl anlaşıyorlarsa öyle anlaşmayı seçmeleri kitlelerini oluşturdu. Bu dili duyan, anlayan geldi. Şimdilerde herkes “kek gibi kararsız”, herkes “samimiyetsiz ama kel” ve herkes “kuyuya düşmüş it gibi”. Sadece bozdukları evrene dahil olanlar biliyor ki “Biz bu değiliz, bu bizden geriye kalan, kupkuru bir kalabalık”.
Tayfun Polat
